martes, 30 de noviembre de 2010
O Mito de Prometeo
Na mitoloxía grega, Prometeo e o titan dos mortais honrado por roubar o lume dos deuses e por darllo aos humanos, por iso foi castigado.
Urdiu o primeiro engano contra Zeus ó realizar o sacrificio dun boi que acontinuación dividiu en dúas partes, nunha delas puxo a pel, a carne que a ocultou no ventre, e a outra puxo os osos cubertos de graxa.
Deixou elixir a zeus pra que comeran os deuses, e elixiu a graxa e veu que eran ós osos.
Desde entonces queiman os osos como sacrificio, pero comen a carne.
martes, 23 de noviembre de 2010
Resumo A Dilixencia Jonh Ford
Título: A dilixencia
Ano: 1939
Nacionalidade: EEUU
Director: Jonh Ford
Guionista: Dudley Nichols
Actores: John Wayne, Claire Trevor, Thomas Mitchell, Andy Devine, George Bancroft, Donald Meek, Louise Platt, John Carradine, Berton Churchill.
Resumo: Nunha pequena cidade do oeste de EEUU, un borracho, un viaxante, dúas mulleres, e o resto de homes subiron a unha dilixencia para ires a outra cidade; os apaches estaban en guerra, e por iso tiveron que ir armados.
Cando apareceron, loitaron contra eles, ata que viñeron a axudalos.
Grazas a isto chegaron ó destino.
Valoración Persoal:
A película para ser dos anos 30 esta ben, porque ten algúns momentos graciosos, e tamén porque hai acción e guerras contra os indios.
miércoles, 10 de noviembre de 2010
World Trade Center (torres xemelgas)
jueves, 21 de octubre de 2010
O día que se acabou a gravidade
Estaba durmindo tranquilamente cando de súpeto, sentín un enorme estrondo. Levanteime de súpeto e vin pola ventá, ó parecer tódalas casas estaban suspendidas no aire. Tamén me decatei de que tódolos obxectos estaban flotando.
Máis tarde como puiden, púxen a televisión e dixeron algo sorprendente, ó parecer acabouse a gravidade.
Máis tarde como puiden, púxen a televisión e dixeron algo sorprendente, ó parecer acabouse a gravidade.
lunes, 18 de octubre de 2010
O neno do arame
Era unha mañá fría, nunha pequena aldea de Galiza dos anos 20, un rapaz estaba xogando cun arame, gustaballe moito.
O neno estaba a xogar tranquilo cando de pronto chega un home ben coñecido pra él, era o seu avó.
O avó chegou onda él e sentouse no banco preto da igrexa e saudouno.
O neno botou a correr e sentou a caron del, o neno sabía que lle iba a regalar algo porque era o seu aniversario,cando se sentou, o avó sacou do peto un xoguete novo pra el, era unha pionza. O neno deulle-las grazas ó avó e inmediatamente púxose a xogar con ela. O avó quedou contento o ver que o rapaz lle gustaba o agasallo.
Cando o neno lebava un bo rato xogand0 ca pionza, sen querer, deulle a un cristal da igrexa escachandoo. O cura inmediatamente saíu pra fora e díxolle que non volbería a ver mais esa pionza.
O neno foi a contarlle, cheo de bágoas ó avó todo o que acontecera, o neno agachouse porque pensaba que o avó lle iba a dar unhas labazadas, pero en cambio díxolle que non se preocupara que lle facía outra.
Escoita aquí a cancion (E recomendable darlle volumen nas barras)
O neno estaba a xogar tranquilo cando de pronto chega un home ben coñecido pra él, era o seu avó.
O avó chegou onda él e sentouse no banco preto da igrexa e saudouno.
O neno botou a correr e sentou a caron del, o neno sabía que lle iba a regalar algo porque era o seu aniversario,cando se sentou, o avó sacou do peto un xoguete novo pra el, era unha pionza. O neno deulle-las grazas ó avó e inmediatamente púxose a xogar con ela. O avó quedou contento o ver que o rapaz lle gustaba o agasallo.
Cando o neno lebava un bo rato xogand0 ca pionza, sen querer, deulle a un cristal da igrexa escachandoo. O cura inmediatamente saíu pra fora e díxolle que non volbería a ver mais esa pionza.
O neno foi a contarlle, cheo de bágoas ó avó todo o que acontecera, o neno agachouse porque pensaba que o avó lle iba a dar unhas labazadas, pero en cambio díxolle que non se preocupara que lle facía outra.
Escoita aquí a cancion (E recomendable darlle volumen nas barras)
lunes, 11 de octubre de 2010
Miniconto Galego
jueves, 7 de octubre de 2010
Finais Sorprendentes
Al pasar un bosque se encontró con el señor lobo, el lobo la invito a comer a su casa. La casa del lobo estaba muy lejos y caperucita tenía tanta,tanta hambre que en vez de esperar a legar a casa del lobo cogío una piedra grande y mató al lobo. Luego hizo una hoguera, lo asó y se lo comió.
Lo que sobró se lo dió a su madre y a su abuela enfema.
Lo que sobró se lo dió a su madre y a su abuela enfema.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)