Estaba durmindo tranquilamente cando de súpeto, sentín un enorme estrondo. Levanteime de súpeto e vin pola ventá, ó parecer tódalas casas estaban suspendidas no aire. Tamén me decatei de que tódolos obxectos estaban flotando.
Máis tarde como puiden, púxen a televisión e dixeron algo sorprendente, ó parecer acabouse a gravidade.
jueves, 21 de octubre de 2010
lunes, 18 de octubre de 2010
O neno do arame
Era unha mañá fría, nunha pequena aldea de Galiza dos anos 20, un rapaz estaba xogando cun arame, gustaballe moito.
O neno estaba a xogar tranquilo cando de pronto chega un home ben coñecido pra él, era o seu avó.
O avó chegou onda él e sentouse no banco preto da igrexa e saudouno.
O neno botou a correr e sentou a caron del, o neno sabía que lle iba a regalar algo porque era o seu aniversario,cando se sentou, o avó sacou do peto un xoguete novo pra el, era unha pionza. O neno deulle-las grazas ó avó e inmediatamente púxose a xogar con ela. O avó quedou contento o ver que o rapaz lle gustaba o agasallo.
Cando o neno lebava un bo rato xogand0 ca pionza, sen querer, deulle a un cristal da igrexa escachandoo. O cura inmediatamente saíu pra fora e díxolle que non volbería a ver mais esa pionza.
O neno foi a contarlle, cheo de bágoas ó avó todo o que acontecera, o neno agachouse porque pensaba que o avó lle iba a dar unhas labazadas, pero en cambio díxolle que non se preocupara que lle facía outra.
Escoita aquí a cancion (E recomendable darlle volumen nas barras)
O neno estaba a xogar tranquilo cando de pronto chega un home ben coñecido pra él, era o seu avó.
O avó chegou onda él e sentouse no banco preto da igrexa e saudouno.
O neno botou a correr e sentou a caron del, o neno sabía que lle iba a regalar algo porque era o seu aniversario,cando se sentou, o avó sacou do peto un xoguete novo pra el, era unha pionza. O neno deulle-las grazas ó avó e inmediatamente púxose a xogar con ela. O avó quedou contento o ver que o rapaz lle gustaba o agasallo.
Cando o neno lebava un bo rato xogand0 ca pionza, sen querer, deulle a un cristal da igrexa escachandoo. O cura inmediatamente saíu pra fora e díxolle que non volbería a ver mais esa pionza.
O neno foi a contarlle, cheo de bágoas ó avó todo o que acontecera, o neno agachouse porque pensaba que o avó lle iba a dar unhas labazadas, pero en cambio díxolle que non se preocupara que lle facía outra.
Escoita aquí a cancion (E recomendable darlle volumen nas barras)
lunes, 11 de octubre de 2010
Miniconto Galego
jueves, 7 de octubre de 2010
Finais Sorprendentes
Al pasar un bosque se encontró con el señor lobo, el lobo la invito a comer a su casa. La casa del lobo estaba muy lejos y caperucita tenía tanta,tanta hambre que en vez de esperar a legar a casa del lobo cogío una piedra grande y mató al lobo. Luego hizo una hoguera, lo asó y se lo comió.
Lo que sobró se lo dió a su madre y a su abuela enfema.
Lo que sobró se lo dió a su madre y a su abuela enfema.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)